not:

yayınladığın yazıda geçenlerin artık çok da doğru olmadığını fark edince, garip bir huzursuzluk kaplıyor insanı... sonra siliyorsun  ya da gereksiz buluyorsun, kendini gizlemek istiyorsun falan filan...

ama şimdi dursun bu böyle. bakarsın yarın gerçekten de tam olarak öyle hissederim. hem hissetmesem nolur:) Eski bir Çin atasözü şöyle dermiş; ''Takma kafana ahbap, kartları kader karıştırır, sen de oynarsın.''

Hi everyone!

''Tam üç yıl olmuş dün. Az önce fark ettim.''
Son günlerde Emre Aydın dinleye dinleye böyle oldu. Ben de az önce fark ettim. Ne tesadüf. Bir kapıdan girmişim ve her şey değişmiş. Bunu daha sonra anlatıcam. Şimdi burda uzatamayacağım maalesef.. Çünkü Caffe Nero'nun nimetlerinden faydalanıyorum.

Şu limonata gibi berrak, huzurlu, taptaze görünmek gerek artık bugünlerde. Ehh zor ama tabi. Hayatımın karanlık filan değil ama, her şeyimi kaybettiğim, en boktan zamanlarını yaşarken limonata gibi görünmek kolay değil. Zamana güvenmiyorum, hayata güvenmiyorum. En sevdiğim şeyleri alıp giderken, yerine yenilerini getirme ihtimalini istemiyorum! Belki de saklanbaç filan oynuyordur bilmem ki.''

Üç gün önce böyle bişeyler yazmıştım ama sonra vazgeçtim nedense. Düşündüklerim biraz farklı ama durum pek farklı değil, şimdi de Starbucks'ın nimetlerinden faydalanıyorum :)

Ama artık zamana güveniyorum.

Son günlerde zihnimde görüntüler, kelimler, fikirler uçuşuyor. Uzun zamandır ilk kez üretmek istediğim bir şeyler var. Uzun zamandır ilk kez heyecan duyuyorum. En güzeli, görünürde işle ilgili filan değil. Yeni bir hayata başlar gibi heyecan verici.
Bazen 'ben şunu yapmak istiyorum' diyip durduğun ya da kurduğun hayaller, ulaşılamadıkça o kadar sıradanlaşıyor ki... Bir süre sonra, üretecek ya da hayalini kuracak yeni bişeyler kalmayabiliyor. Anlamından yitirebiliyor. Bütün bunların dışına çıkıp uzak olmayan ama yine de bambaşka bir şey yapmayı düşünmek... Bilemiyorum...Yenilenme düşüncesine bile ihtiyacım olduğundan cazip geliyordur belki...

Demem o ki bir projem var. Gerçekleşmesi biraz zor ama imkansız değil. Bu fikri seviyorum. Limonata gibi olmamı sağlıyor.;)

Derin bir uykudan uyanmış gibiyim ve umarım geçici değildir. Herkese günaydın!

...

''Aslında hep ordaydı. Fondaki sesler, gizli servis ve hatta nükleer savaş tehdidi gibi, zamanla alıştığımız şeyler gibiydi.''

Yıllar sonra özleyip tekrar izlemeye başladığım Dawson's Creek'ten...
Kimse bişey anlamaz belki ama böyle hissetmesem de, o kadar tanıdık ve bildik bir his ki...

dear google,

Benim doomgünümü de böyle aksiyonlu bi şekille kutlarsan pek sevinirim. plz ltfn tşk..

niye böyle?

Her sabah uyandığında, her günün sonunda.

Her son yudumda, her yolun sonunda...

Hep aynı soru düşer aklına; niye böyle? niye?

zaman zaman...

''Malesef yan etkisi olmayan, tanrı armağanı bir ilaç yok daha. ama her şeyin zararını giderecek bişeyler var bu dünyada... ironik oldu galiba; zaman bazı şeylerin acısını giderecek, zamanın acısını başka bir şey giderecek, hiç "tam" olamayacağız ama yine de bişeyler diğer şeyleri düzelticek bizde iz bırakma pahasına...''

                                                                                   FepAden

turn to the left turn to the right

N'aber blog?
İyi diyelim iyi mi olalım?
Sen de az klişe değilmişsin hani! 
Sessiz geçen zamanı telafi edecek bir şey yazmayacağım. Üzgünüm.

*
''
Televizyonda, konuşan bir adam görüyorum. O adamla ilgili şeylerden uzak kaldığım için bile üzüldüğümü hissediyorum. Hayat ne acayip!
*
Zaman her şeyin ilacıdır ya hani.. Ama tüm ilaçlardan daha çok yan etkisi vardır. Fakat kimse bundan söz etmek istemez.
*
Oysa, Baykal'ın istifasını bile konuşabilirdik.

Hayat cidden acayip!