ben şimdi biraz (da sen)

uyandın

sonsuz bir uykudan

sonu belli olmayan bir zamana

ve bir duvara çarpar gibi çarptım sana

yaralandım. 

ama duvarının içinden geçtim

sırlarını aştım.

kalbine indim.

uyandım sonsuz uykumdan

yeni bir rüyaya uyandım

ve gerçeğe...

uyandın sonsuz bir uykudan

anlamları yanında getirip

tüm anlamsızlıkları yok ettin

duvarlarımı aştın, içinden geçtin.

takvimleri alt üst ettin

uyandın...

uyandığını bildiğim günden beri

 

hayattayım...

ve...

*''Ben şimdi biraz da

Senin için görüyorum;
Gökyüzünün parlak
Bakış seken mavisini.

Ben şimdi biraz da
Senin için duyuyorum;
Gecenin o sarsak
Yokuş çıkan ezgisini.

Ben şimdi kanayarak
Senin için yaşıyorum;
Sazan derisi gibi

Günlerimi külle soyarak.'' *