16 Ocak 2009

yoksun

günler, aylar, neredeyse yıllar boyunca sana anlattım hep
seninle adım attım
yoruldum, tökezledim, yürüyemedim
ama sen hep ayağa kaldırdın beni..
yapamasan da yanıma oturdun, 
birlikte derin derin nefes aldık.
ve yolumuza devam ettik.

ama yalnız yürüyorum sanki artık...
biliyorum değil ama öyle gibi
korkuyorum diyorum ama sesimi duymuyorsun
görmüyorsun...
bu zamanı yalnız yaşamamı istiyorsun..

hep zordu...

şimdi daha da zor...

ve sen yoksun!


uzaktaki dostum Fepaden'e...





5 yorum:

Adsız dedi ki...

buralardayım :) hepsi geçicek sen de biliyorsun iyi yada kötü bir sona mutlaka varacak :)

fepaden...

Adsız dedi ki...

:) ama önemli olan sonuç mu süreç mi acaba? emin değilim...

Adsız dedi ki...

sonuç diyesim geliyor ama süreç de insanı iyice şekillendiriyor :? işte esas yapman gereken bu süreçte güzel bir şekil alıp sonuca varmak ;) umarım iyi kıvırmışımdır :D

fepaden

Adsız dedi ki...

hmmm o mükemmeliyete erişebilecek kadar akıllı ve şanslıyımdır umarım:)

ayrıca;
sen var ya çok fena analiz ve yorum insanısın:) evet...

Adsız dedi ki...

reca ederim ne demek ;)

Pages - Menu

Popular Posts

takip edenler

Blogger news

Blogroll

About

Blogger templates

Kişisel web sitesi Kişisel web sitesi