o kelimeler söylenmeyecek...o konuya girilmeyecek... odak noktasından uzaklaşmak... merkezi görmeden, etrafına bakmak sadece... uzun zamandır yaptığım şey bu. bazen zorlanmadan, bazen de kendime yabancılaşarak...
yoksa eski sevgililer, yakışıklı aktörler, çiçekler böcekler kimin umrunda !?!
çünkü her şey değişiyor, tek bir gerçek değişmiyor hala...inatla...
2 yorum:
Bense inatla o konuları , kelimeleri, yapılanları unutmamak icin hergün defalarca farklı farklı acılardan onlara yeniden bakıyorum... Hangisi dogru ki..Senin yaptıgın gibi unutmaya çalışmak mı her nekadar yapamasanda yapamayacagını bilsende kendinle inatlasmak mı ? Yoksa gercekleri kabul edip inatla ustune gidip bir mazoşist gibi bile bile acı cekerek bir gün bi yerde butün bunların bitecegini ummak mı ???
'doğru ya da yanlış yok, tercihler var' sandım...çünkü hepsini denedim ama nihayetinde sürükleniyoruz elimizden bişey geleden... unutmaya ya da inatlaşmaya...kendi gücümüzden başka bi güç var böyle durumlarda karşı koyamadığımız ve teslim olduğumuz. ben de o ne derse onu yapıyorum. zaman zaman direnmek, zaman zaman kendini bırakmak... yıpratıcı.ama böyle...
Yorum Gönder