iş hayatına başladığımdan beri, dönem dönem gelen 'nerdeyim, napıyorum, ne yapmak istiyorum' tarzı sorularla boğuşurum. ve çoğu zaman, burada paylaşamayacağım sebeplerden ötürü, çözümsüz ve eylemsiz kalır, sızlanmalardan öteye gidemezler. fakat şimdi ne istediğimi buldum sanırım:fırın açıcam ben! evet!
henüz pek küçük bir çocukken, ''büyüyünce ne olacaksın?'' sorusuna verdiğim iki cevaptan biri 'fırıncı' imiş... o zamanlar ne gibi bir dayanağım vardı bilemiyorum. ama bugün anladım ki benim çeşit çeşit kurabiyeler, ekmekler evet özellikle ekmekler, yaptığım bir yerim olmalı...
o birbirinden güzel kokuların insana nasıl bir mutluluk vereceğini son zamanlarda evde moda olan ekmek yapma sayesinde tahmin edebiliyorum. sabaha karşı mis gibi kokularla uyanmak acayip bişey! benim de kocaman ama sevimli ve sıcak bi yerim olsa... vitrinimi böyle türlü türlü iştah açıcı ekmeklerle süslesem, sabah kahvaltılarını zeytinli poğaçalarla yapan müşterilerime çay kahve ikram etsem... alametifarikası bir kaç tarifim de olsa... fena mı olur? marka stratejimi kendim oluştururum, logoyu filan da çalışır arkadaşlar. sermaye de ayarlanır elbet. sonra ver elini hamur işine! hahah
buyur sana 'küçük şeylerden mutlu olma' felsefesinin hayata geçmiş tarifi.
o halde,
bekle beni Le Cordon Blue :)
not: tabii ki bu tarifi gerçekleştiren insanlar olduğunu biliyorum ama bu basit hayali kurmama engel değil bence:)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder