yabani ve şaşkın ördeğin öylesine notları...

* 'Beklemek' üzerine konuşunca şöyle bir sahne geldi gözümün önüne, sanki kuliste rolü gelsin diye bekleyen oyuncularz. Hepimizin sırası gelecek ve sahneye çıkacak. Oyununu oynayacak... Asıl olan o sahne çünkü.
ve ama John Lennon'ın meşhur sözünü hatırladım sonra. ne kadar haklı...

* Geçen hafta, kurs kaydı için gittiğim üniversitede şaşkın ördek gibi üç beş insanın arasında gideceğim binayı ararken, şurası olabilir mi ki acaba diye yaklaştığım dev gibi binanıın kapısında küçücük 'erkek yurdu' tabelasını son anda görünce rotamı hızla değiştirdim. Neyse ki kimseye belli etmeyecek kadar da soğukkanlı davrandım ve küçük çaplı bi utanç halinden kurtuldum. Yazıyı görmeseydim ve içeri girmeye kalkışsaydım yüzümün alacağı kırmızı tonları düşünemiyorum bile:)

* Bu haftasonu da, işte o kursun başlaması nedeniyle bulunduğum, çoğunluğu üniversite öğrencilerinin oluşturduğu okul ortamı bana her nedense öğrencilik yıllarımı filan hatırlatmadı. Bambaşka bir yer ve bambaşka bir şeyi çünkü bu. Tam anlamıyla 'bir garip' hissettim. Sanki uzaydan düşmüş gibi ya da yıllarca bir yerde kapalı kalmış da dünyaya yabancılaşmış gibi. Kış uykusundaymışım da uyanır uyanmaz kalkıp gözlerim şiş bi halde okula gitmişim gibi... Herkes de bunu biliyormuş gibi... öyle gibi böyle gibi... kısaca; pek bir değişmiş ve büyümüş buldum kendimi. Hiç olmadığım kadar 'kendime has' olmuşum. (elbetteki çok subjektif.)

Başkalarına gelince; herkes pek bir heyecanlı. Herkesin eğitim ve kariyer telaşları var. Planları var büyük büyük. Kendine güvenler en tepelerde. Herkes en iyi ve en çok bilen. Bu noktada ben nerdeyim bilmiyorum. O kış uykusundan uyanmış, gözleri mahmur halimle '' ee nerde kalmıştık?'' der gibiyim. Heyecanlarımı, telaşlarımı ve planlarımı hafızamda ve daha derinlerde arar gibiyim, bulmak üzere gibiyim.

* ve ikiye bölünüyorum her zamanki gibi.. aklım karmakarışık ama yine de dupduruyum hala...
---
''hadi ordan, yabani ve şaşkın ördek olur mu ?'' demeyin.. olur... :)