napoliten

Ben senin gözünün içine bakıyorum. Ama sen fark etmiyorsun.

Aslında bakmıyorum ama öyle yapıyorum. Zaten hep böyle değil midir? Sessiz anlaşmalar, sözsüz sevgiler…

O gün nasıl korktum. Seni kaybedeceğimi sandım. Ama sonra geçti…

Ben yine uzağına kaçtım. Biliyorum benim suçum. Ama sanma ki değiştim. Bu aralar böyle..

Ben küçük bir çocukken birlikte uyurduk sık sık... Bir küçücük aslancık vardı kırlarda koşar koşar oynardı. Hiç küçük bi aslancık hayal etmedim sen bunu söylerken. Koşup oynayan hep bendim. Ne iş yapıyor diye sorarlardı ya hani öğretmenler. Ben muhallebici derdim.  Muhasebeci nedir bilmezdim. Ansiklopediler, sözlükler, bilim teknik'ler elinden düşmezdi. Hep bi'şeyler okurdun, hep bi'şeyler araştırırdın. Bir şeyin cevabını bulana kadar pes etmezdin...Genetik miras.. Ben de öyleydim... Bazen okula giderken saçlarımı tarardın...  Ama annem gibi şefkatle yapamazdın, üzülürdüm... Üzülecek ne varsa..

Şimdi bana kızıyorsun ya... Ben de sana kızıyorum. Bana kızmaya ne hakkın var diyorum. Ama hep susuyorum.

Çünkü bana inanmıyorsun ya… Ben de sana inanmıyorum bazen... Bir şeyi söylerken onu yapabileceğine inanmıyorum. Hayallerine inanmıyorum... Sen de benimkilere... Çünkü birbirimize çok benziyoruz! 

Hep gururumuza yenik düşüyoruz çünkü. ''Öyle diyemem, bunu yapamam, oraya gidemem, arayamam, soramam.'' bunları ben hep senden öğrenmişim. Ama keşke bu kadar iyi öğrenmeseymişim... Bu kadar takılacak bişey yok ama.. sıradan hayaller, sıradan kırıkları...

Bazen sana bakıyorum. Anlamaya çalışıyorum dert ettiğin şey ne diye. Sen ne bileceksin ki? Der gibi oluyorsun.

Ama biliyor musun? Ben de bazen aynı şeyi diyorum. 

Çünkü bazen yüzüme bakıyorsun. Gözlerimde bir nemlilik fark edince... Bu göz damlası da gözleri kızartıyor diyorum. İnanıyor musun? 

Şimdi küçük bir çocuğa bakıyorum. Annesiyle babasıyla paylaşmadığı hiçbir şey yok. Annesi ona karnındaki kadar yakın. Ve onu anlamaması imkansıza yakın...

Ama büyüdükçe mesafeler artıyor. Çünkü insan büyüdükçe her şeyi yalnız yaşıyor. 

Artık sabah olmak üzere. Uyansan uyumadın mı hala dersin.. Uyumamı istersin, çünkü iyiliğimi istersin. Ama niye uyuyamadım bilmezsin. 

Demiştim ki; o'nu tanıdığımdan beri kolay kolay kullanamıyorum o kelimeyi. 

Şimdi kullanıyorum işte… Bu kadar hassasken, bu kadar değerini bilmek gerek derken.. Cevap arıyorum arıyorum bulamıyorum: 

Bir baba kızına baktığında kalbini görebilir mi?