olsun...

tatsız geçen bir günün sonunda birkaç şarkı ve birkaç beklenmedik şey bana baharı getirebiliyor. mutlu olmanın o kadar da imkansız olmadığını söylemek ister gibi. ama ben inanmadan çekip gidiyor.

eskiden bu gece dilek tutup saksı kenarına dikmemiz için ısrar ederdi annem. pek inanmasam da eşlik ederdim.

ateş yakardı bütün çocuklar ve üstünden atlardık. hafif serin, hafif ürkek ve çocuk.. o zamanlarsa sanırım hiç dilek tutmazdım.

şimdi ne çocukken ateş yakıp üzerinden atladığım arkadaşlarım kaldı, ne de saksı yanına bile dilek bırakan annem yanımda bu gece. ama hiç olmadığı kadar çok dileğim var. ve içimden geçeni biliyorsun.

tutar mı, duyulur mu, olur mu bilmem...