filmler ve başka şeyler...

Yapmıycam dediğin halde aynı şeyleri yapınca sonucunda duyduğu tek bir cümle insanı deli etmeye, o cümleyi getiren telefonu kırma isteği uyandırmaya yetebiliyor. ( bi sus, bi konuşma bi rahat dur dimi? Neymiş süprizmiş, incelikmiş! hahah! kızım anlamadın mı hala kadın dediğin incelik yapmaz, incelik bekler... göremeyince de çemkirir. öyle eti cin'ne gizli notlar yapıştırıyım gibi saçma sapan muzurluklara girmez! yeterince cool olduğuna güvenebilirsin ama muzursan bile gizle biraz!) her neyse... bu nedenlerle de tüm haftasonunu can sıkıcı şeyleri düşünerek harcamana neden olabiliyor. Ama bir noktada tercih meselesi sanırım. ve tüm gün düşünüp düşünüp 'acaba şu anda.....'' kalıbının ardına çeşitli soru cümleleri getirmektense, kafanı başka şeylerle meşgul etmen gerek.
Ara vermek gerek en azından.

Sen bi kenarda dur. Ben biraz takılıyım, geri dönüp üzülcem sana! hatta ağlarım bile, valla bak!

ve ben de bu anlaşma sonucu, haftasonu tam bir kültür-sanat böceğine dönüşecektim ki istanbul modern'in kapanış saatine yetişemediğim için sadece evde tüm gün (cumartesi gecesinden, pazar gecesine kadar) film izleyen bi böcek olarak kaldım. (böcek dediysem sevimlisinden! ;) ) İşte bir ara, biraz dışarı çıkıp dolaşmak üzere yola çıktım. ve tabii ki her zamanki gibi kayboldum. Aslında görsel hafızam yer bulma konusunda beni hemen hiç yanıltmaz ama ara sıra böyle şeyler oluyor. Her neyse daha önce de gittiğim, defalarca önünden geçtiğim istanbul modern'e gitmek üzere yola düştüğümde ise önünden geçip gitmek ve karaköy sokaklarında tırsak tırsak ve kaderime lanet etmekten başka bir şey yapamadım. ve o sokaklarda dolaşırken düşündüm; acaba şöyle olsaydı ben burda yürüyor olur muydum? acaba böyle olsaydı şuan şu serseri veletlerin bakışlarına maruz kalmak zorunda olur muydum? Sanırım olmazdım. Neyse.. Tüm bunlara rağmen, dışardan bakınca sanki evime gidiyormuşçasına kendimden emindim ve sonuç olarak bu vakit kaybının ardından tam vazgeçmiştim ki bir de baktım önündeyim. Fakat pek bi kibar (!) otopark görevlisi, 'müze mi? kapanıcak birazdan' dedi. Ben de başka bir gün gelmek niyetiyle bölgeden uzaklaşmak üzereyken bir motorun arkasında köpeğin birinin öndeki adamın boynuna sarılmış bi şekilde seyahat ettiğini gördüm. ve buna - yine yalnız olduğum için- gülemedim. üzerine yapabileceğim espriler de içimde kaldı ve maalesef makinemi çıkarmaya yetişemeden gittikleri için nasıl bir görüntü olduğunu da paylaşamıyorum. pehhh!

Bir de sayın başbakana yol vermek üzere, polislerin ''yayalar geçmeyin! bekleyin, bi durun iki dakka' komutlarına itaat ettim.

Her neyse bu saçma yolculuğun ardından, bir kahve içip eve geri döndüm. ve film seanslarıma kaldığım yerden devam ettim.

Şaşkın ördek yavrusu maceralarımı bir kenara bırakırsak kısa kısa aklımda kalan şeylere değinmek isterim.


Arizona Dream;

15 Yıllık kült filmi yeni izlemiş biri olarak ezik ezik cümleler kurmayacağım. Aklıma yer eden güzel detaylar var. Fakat Cary Grant taklidi başka bişeydi! :) daha doğrusu Paul.. o nasıl 'manyak', nasıl güzel bir karakterdir öyle?

ve Johnny Depp... sen nası bi insansın!?!

Zach Braff;

Bir Scrubs hastası olarak, Zach Braff'a olan sempatimi anlatmama gerek yok sanırım.
Pazar günü boyunca kendisinin yazdığı, yönettiği ve başrolünde oynadığı Garden State de dahil olmak üzere Last Kiss ve ardından birkaç scrubs bölümü izleyerek doz aşımına uğradım. Her ikisi de izlenesiydi. Garden State'teki gibi bir çukur bulup çığlık atasım geldi. ve buna karşın Last Kiss pek iyi gelmedi. Erkekler ve korkuları... ve buna bağlı olarak da kadınlar ve korkuları...vs. vs..
her neyse...

Eğer scrubs hakkında bir fikriniz yoksa en azından şunu izleyin derim.
J.D ve Turk'ün 'buluşma' sahnesinde gözümden yaş gelmişti resmen!! :)

Arsen Lupin;
Romain'im Duris'im bile filmi izletemedi. Sadece şahsın olduğu sahnelere bakıverdim.

ve

P.S. I Love You

Günün son filmiydi, gece yarısı... yaptığım 'sen bi kenarda dur' anlaşmasının süresi de doluyorken...
Ağlamadım, gözüme bişey kaçtı!..