nasıl oldu anlamadım. yazdıklarımın hepsi tek bir tıkta gitti. kaydetti bi de blogger, geri dönüşü yok. gitti bütün bilinç akışım. şu touchpad'i yavaşlatmanın başka bir yolu yok mu? işaretçi yavaşlıyor da, daha uzaktan gördüğü şeyleri tıklıyor bu kafasına göre. böyle böyle ne yanlışlar yaptı, ne saçma yerlere tıklamış oldu şu bahtsız insan biliyor musun? kablolu mouseun gözünü seviyim. 'ben en son ne zaman makyaj yaptım acaba?' diye düşünürken yakalıyorum artık kendimi. diz ağrım yürümemi zorlaştırsa da, bi yandan da hoşuma gittiğini fark ettim. sonra da bunun komik nedenini keşfettim. iki uç noktayı da iyi tanıyınca insan ikisinden yana da olamıyor. tarafsız kalıyor zor da olsa.. birinden yana ağır basmıyor terazin. atasözleri her zaman haklı olmuyor. zira tebdil-i mekanda her zaman ferahlık olmuyor. gözden uzak olan da uzak olduğuyla kalıyor. bu böyle bilindi! bazı renklerin doğada var olmadığını zannederdim eskiden. oysaki mor menekşenin şarkısı bile var ve turkuaz doğal bir taş. bazı şeyleri yazabilmem için 'en azından' duyarlılığımı kaybedip hissizleşmem lazım. o yüzden sıradaki cümleyi yazmayıp kendime saklıyorum. bir gün sadece kendime ait bir evim olursa nasıl olur diye hayal ediyorum bugünlerde. tamam hayal olur ama hayali bile çok güzel. vazgeçmek istemiyorum. belki sonra bir ses duyarım: ''belki güzeldi filmin devamı, niye erken çıktın ki?'' erken çıktım. şimdi uzaktan bakıyorum olanlara. belki iyi. ama iyi gelmiyor. neyi iyi yaptığını bi düşün, hayatta en iyi neyi yapıyorsun sen? herkesin iyi yaptığı en az bir şey olmalıymış. yazmak iyiydi de sonuçları kötüydü bazen. aslında bir-iki cümlede her şeyi özetleyebilirim de, zaman bol... çerez filmler, çerez şarkılar... kola içip asit giderici mide ilacımı içiyorum. delinsin yasaklar!
''ne zaman gitmek istiyorsun peki?''dedi adam. ''bir an önce!'' dedim. geçsin zamanlar..
* önemli bişey yok, karmaşada kaybolma diye dedim. ;)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder