rüzgarı beklemek...

Hayır, dünkü ondan önceki günkü yada günlerdir olduğu gibi değildi. Bir cümleye inanmıştı ve içi rahattı şimdi. Kendiyleydi tek derdi, kendinde çözse bitecekti..öyle sanıyordu o ana kadar. Fakat durumun gereksiz ve kırıcı olan kısmını unutmuştu..ve yine o aynı tavırla karşında duruyordu...satır arası mesajlarıyla... 'bak ben...'' hmmmm çok şöylesin...biraz böylesin...ben iyi değilim...yanlış anlama...ve hatta unut... olmaz o iş..'der gibi...'

durup düşünmeliydi...bunları neden duyuyorum??? diye...bunları duymak için ne yapmış olabilirim? neyden ve nasıl? diye... ama düşünmedi..düşünmek istemedi.Çünkü işin o kısmıyla ilgilenmiyordu zira 'yoo öyle değil' demek vardı işin ucunda...hazırdı gerçekler ve cevaplar...ama soru bile sorulmuyordu..

satır araları hep, satırlar yok!!

fakat inandığı ve içini rahatlatan cümleyi hatırlıyordu bir anda; tabii ya.. ne de olsa... ' her şey bir rüzgara bakıyor' du...